e-Φαρμακείο

Ομοιοπαθητική

"...Δια τα όμοια νούσος γίγνεται
και δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνονται...".
Ιπποκράτης
"Περί τόπων των κατ' Άνθρωπον."

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Η Ομοιοπαθητική βασίζεται σε θεραπευτικούς νόμους και αρχές που διέπουν τη φύση και παραμένουν αναλλοίωτες ανά τους αιώνες. "Τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια" είναι ο θεμελιώδης νόμος της Ομοιοπαθητικής που εισήγαγε πρώτος ο Ιπποκράτης.

Λέγεται Ομοιοπαθητική διότι επαναφέρει την υγεία με τον ίδιο τρόπο (όμοιο) με τον οποίο ο αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει το βλαπτικό παράγοντα. Τα συμπτώματα μιάς ασθένειας για την Ομοιοπαθητική, δεν είναι τίποτε άλλο από την δυναμική έκφραση του αμυντικού μηχανισμού του ανθρωπίνου σώματος. Αντιμετωπίζει τον άρρωστο ως έναν οργανισμό που έχει διαταραχτεί στο ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ, και όχι μόνο σε κάποιο συγκεκριμένο σύστημα. Επιχειρεί να θεραπεύσει τις βαθύτερες αιτίες που εξασθένισαν τον οργανισμό και επέτρεψαν την εμφάνιση νοσηρών καταστάσεων.


ΤΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Τα Ομοιοπαθητικά Φάρμακα προέρχονται από ουσίες φυτικές, ζωϊκές ή ορυκτές, επεξεργασμένες με φυσικό τρόπο από εξειδικευμένους Φαρμακοποιούς. Δρούν σε όλο τον οργανισμό και ενισχύουν τους αμυντικούς του μηχανισμούς με αποτέλεσμα την ολική του ψυχοσωματική εξισορρόπηση και αποθεραπεία. Μη εντοπιζόμενα σε έναν μόνο ιστό ή όργανο επενεργούν διαφορετικά από τα συνηθισμένα χημικά Φάρμακα.

Η επιλογή τους από τον θεράποντα γιατρό γίνεται με κριτήριο τη συμπτωματολογία που παράγουν όταν χορηγηθούν σε ένα υγιές άτομο. Με βάση λοιπόν το "όμοιο πάθος", χορηγείται σε κάποιον ασθενή εκείνο το φάρμακο που παράγει σε έναν υγιή τα ίδια συμπτώματα με αυτά από τα οποία υποφέρει.


Βασίλη Φωτιάδη - Ιατρού


Συνήθεις ερωτήσεις για την Ομοιοπαθητική

Μία εκλαϊκευμένη προσέγγιση του εναλλακτικού αυτού θεραπευτικού συστήματος και της πρακτικής του.

Tί είναι η ομοιοπαθητική;
Είναι μία μέθοδος θεραπείας που βασίζεται στους θεραπευτικούς νόμους της φύσεως, ασκείται από ειδικευμένους ιατρούς και εφαρμοζεται με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Η ομοιοπαθητική δεν θεραπεύει "ασθένειες" αλλά "ασθενείς", δηλαδή αντιμετωπίζει κάθε ασθενή σαν μία ξεχωριστή περίπτωση. 'Ετσι δεν έχει νοημα η ερώτηση "έχετε φάρμακο για την τάδε ασθένεια'', αλλά μάλλον "ποιο είναι το κατάλληλο φάρμακο για τον τάδε ασθενή, που εμφανίζει αυτά τα συμπτώματα και έχει αυτές τις ψυχοσωματικές ιδιαιτεροτητες"; Για την ίδια "ασθένεια" ενδέχεται σε διαφορετικούς ασθενείς να χορηγηθούν διαφορετικά φάρμακα.
Η ομοιοπαθητική διαφέρει απο την συμβατική θεραπευτική κατά το οτι επιχειρεί να θεραπεύσει οχι απλά τα επιφανειακά συμπτώματα, αλλά κυρίως τις βαθύτερες αιτίες που εξασθένισαν τον οργανισμο και επέτρεψαν την εμφάνιση "ασθενειών". 'Ετσι με την ομοιοπαθητική θεραπεύεται οχι μονο η "ασθένεια" που προβάλλει, αλλά διαδοχικά και αλλες βαθύτερες αδυναμίες του οργανισμού.



Ποιές ασθένειες θεραπεύει η ομοιοπαθητική;
Κατ' αρχήν ολες τις "ασθένειες", ακομη και τις πιο βαριές, αρκεί να μην είναι τοσο αργά, ώστε ο οργανισμος να έχει εξασθενήσει (απο την αρρώστια, ή την τοξίνωση που τυχον του προκάλεσαν διάφορα φάρμακα), σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να αναλάβει έγκαιρα και η χειρουργική επέμβαση πιά είναι αναποφευκτη.
Πρακτικά μπορεί να θεραπεύσει ή να βοηθήσει προβλήματα παθολογικά, παιδιατρικά, δερματολογικά, γυναικολογικά, νευρολογικά, ψυχιατρικά κ.α.



Ποιοί μπορούν να κάνουν ομοιοπαθητική;
Ομοιοπαθητική μπορούν να κάνουν οι ασθενείς κάθε ηλικίας, απο την βρεφική ηλικία μέχρι τους υπερήλικες. Επίσης ατομα που βρίσκονται σε ειδικές καταστάσεις, οπως εγκυμοσύνη, γαλουχία, μετεγχειρητική κατάσταση κλπ.



Πώς γίνεται η εξέταση του ασθενούς απο τον γιατρό;
Η εξέταση του ασθενούς δεν διαφέρει ουσιαστικά απά την συνηθισμένη εξέταση που κάνει ένας κλασσικός γιατρος. Κατ' αρχήν καταγράφεται το ιστορικά του ασθενούς άπου αναφέρονται η διάγνωση της πάθησης για την οποία έρχεται και τα χαρακτηριστικά συμπτώματά της, άλλα πιθανά προβλήματα που έχει ο ασθενής, το ατομικό και κληρονομικο αναμνηστικο, στοιχεία απο την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς (ψυχισμος, ύπνος, διατροφή, σεξουαλική λειτουργία κλπ.), και τελικώς ακολουθεί η κλασσική κλινική εξέταση (ακροαση, ψηλάφηση, μέτρηση σφυγμών, αρτηριακής πιέσεως, έλεγχος αντανακλαστικών κλπ.). 'Οταν κρίνεται αναγκαίο απο τον γιατρο μπορεί να ζητηθούν εργαστηριακές εξετάσεις (μικροβιολογικές, βιοχημικές, ακτινολογικές κ.α.).



Έχει καποια σχέση με την ψυχανάλυση ή την ψυχοθεραπεία;
Καμμία σχέση δεν έχει η ομοιοπαθητική με την ψυχανάλυση ή την υποστηρικτική ψυχοθεραπεία, ούτε χρησιμοποιεί κάποιες τεχνικές αυτών των θεραπευτικών. Η ομοιοπαθητική είναι μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη θεραπευτική. Την ψυχανάλυση και την ψυχοθεραπεία τις δεχόμαστε σαν τελείως διαφορετικές μεθοδους με την όποια αποτελεσματικοτητά τους. Υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν οτι το αποτέλεσμα της ομοιοπαθητικής είναι προϊόν ψυχανάλυσης ή ψυχοθεραπείας. Αυτο βέβαια δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικοτητα. 'Αλλοι πάλι προσπαθούν να "παντρέψουν" αυτές τις θεραπευτικές με την ομοιοπαθητική, επειδή πιστεύουν στο "καλύτερο αποτέλεσμα" που προκύπτει απο τον συνδυασμο αυτόν. Εδώ διατηρούμε αρκετές επιφυλάξεις διότι η εμπειρία έχει δείξει οτι τέτοιες πρακτικές δημιουργούν συχνά κάποιες εμπλοκές και λιγοτερο βοηθούν.



Μπορεί κανείς να κάνει ομοιοπαθητική κοι βελονισμό συγχρόνως;
Και εδώ ισχύουν αυτά που αναφέραμε στην προηγούμενη ερώτηση. Προκειται για δύο ανεξάρτητες Θεραπευτικές μεθοδους που δεν πρέπει να μπερδεύονται. Θα πρέπει λοιπον o ασθενής να κάνει ή μονο Ομοιοπαθητική ή μονο βελονισμο. Κανονικά δεν πρέπει να εφαρμοζονται συγχρονως και οι δύο θεραπευτικές, διοτι δεν έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα. Εάν κάποιος ασθενής έκανε βελονισμο και δεν είχε αποτέλεσμα, μπορεί να δοκιμάσει άνετα ομοιοπαθητική.



Τί είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα;
Είναι γαληνικά σκευάσματα, δηλαδή "φτιαχτά φάρμακα". Προέρχονται απο ουσίες φυτικές, ορυκτές ή και ζωϊκές, επεξεργασμένες με τελείως φυσικο τροπο χωρίς καμμία επίδραση κάποιου χημικού παράγοντα. Κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές. οπως κάψουλες, υπογλώσσια δισκία, ενέσιμα, κολύρια, διαλύματα, αλοιφές.



Πώς γίνονται και πού διατίθενται;
Παρασκευάζονται απο εξειδικευμένους φαρμακοποιούς με ειδική φαρμακοτεχνική μέθοδο παρασκευής τους, κατά την οποία η αρχική ουσία αραιώνεται διαδοχικά σε υδατικά διαλύμα τα τα οποία υποβάλλονται σε ταυτοχρονες δονήσεις. Διατίθενται δε απο πολλά εξειδικευμένα φαρμακεία.



Πώς ενεργούν;
Δρουν σε ολο τον οργανισμο, ενισχύοντας τους αμυντικούς του μηχανισμούς με τελικο αποτέλεσμα την αποκατάσταση της ψυχοσωματικής του ισορροπίας και αποθεραπεία. Επενεργούν διαφορετικά απο τα συνηθισμένα χημικά φάρμακα μη εντοπιζομενα σε έναν μονο ιστο ή οργανο.



Μήπως είναι επικίνδυνα;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι επικίνδυνα και δεν έχουν παρενέργειες. Στη χειροτερη περίπτωση είναι αδρανή, δηλαδή αν τυχον δεν έχει γίνει σωστή διάγνωση και έχει δοθεί στον ασθενή φάρμακο οχι απολυτα κατάλληλο, δεν θα έχει τα αναμενομενα αποτελέσματα και θα απαιτηθεί νέα διάγνωση.
Ο λογος που δεν έχουν παρενέργειες είναι οτι κατά την παραακευή τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμο που είναι αδύνατο να επιδράσουν χημικά στον οργανισμο, οπως τα συνηθισμένα κλασσικά φάρμακα. Αντίθετα έχει ενεργοποιηθεί η θεραπευτική τους δράση. Γι' αυτον τον λογο ομοιοπαθητικά φάρμακα δίνονται και σε περιπτώσεις που τα κλασσικά αντενδείκνυνται, οπως είναι η κύηση και η ηπατίτιδα.



Μήπως τα συνηθίζει ο οργανισμός;
Ο οργανισμος δεν εθίζεται στα ομοιοπαθητικά όπως συμβαίνει αρκετές φορές με τα κλασσικά φάρμακα.



Πρέπει να προφυλάσσονται;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα πρέπει να φυλάσσονται μακριά απο έντονες μυρωδιές, ηλιακή ή άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και υγρασία. Δεν πρέπει να φυλάσσονται στο ψυγείο.



Τί είναι η "θεραπευτική επιδεiνωση";
'Ενα μικρο ποσοστο ασθενών, τις πρώτες μέρες μετά την έναρξη της θεραπείας, είναι πιθανο να παρουσιάσει εντονοτερα κάποιο απο τα συμπτώματα που ήδη έχει (π.χ. πονοκέφαλο, αρθριτικούς πονους, έκζεμα), που είναι ακίνδυνα για τον οργανισμο. Αυτο συμβαίνει γιατί ο οργανισμος κινητοποιείται και δίνει την μάχη του. Είναι ένα ξέσπασμα που ακολουθείται πάντα απο βελτίωση, μία ένδειξη οτι βρισκομαστε στο σωστο δρομο. Δεν θα πρέπει ομως οι ασθενείς να αποδίδουν οποιαδήποτε συμπτώματα στην ομοιοπαθητική αγωγή, οπως μία καταρροή απο κρυολογημα, έναν πονο απο ψύξη, μία διάρροια απο τροφική δηλητηρίαση κλπ. Βέβαια, αν τα συμπτώματα επιμένουν, θα πρέπει να συμβουλευθούν τον γιατρο.



Πόσο διαρκεί η θεραπευτική αγωγή;
Σε ένα προσφατο, οξύ περιστατικο, η βελτίωση είναι άμεση και η αποθεραπεία σύντομη. Σε χρονιο περιστατικο απαιτείται περισσοτερο διάστημα, ιδίως αν ο οργανισμος έχει καταπονηθεί ή τοξινωθεί απο ισχυρά κλασσικά φάρμακα, που δοκιμάσθηκαν χωρίς επιτυχία.



Απο τί εξαρταται μια επιτυχής θεραπεία;
Εξαρτάται απο τους εξής δύο παράγοντες:
α. Απο την σωστή επιλογή του φαρμάκου που ενδείκνυται για του ασθενή. Σ' αυτο παίζουν σπουδαίο ρολο οι σωστές πληροφορίες που θα δώσει ο ασθενής, οπως επίσης η σωστή εκπαίδευση και η επαρκής εμπειρία του θεράποντος ιατρού.
β. Απο την κατάσταση άμυνας του οργανισμού του ασθενούς. 'Οσο πιο "μειωμένη" είναι (χρονιες και βαριές καταστάσεις), τοσο μικροτερος είναι και ο βαθμος θεραπείας.



Τι πρέπει να αποφεύγουμε;
Κατά την διάρκεια της ομοιοπαθητικής αγωγής, αλλά και για το διάστημα ενος-δυο χρονων ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει:
-Ισχυρά φάρμακα (ιδίως αντιβιοτικά-κορτιζόνη). Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης συνεννοηθείτε με τον γιατρο.
- Καμφορά (άπως οι αλοιφές εντριβών vicks κλπ.).
- Καφέ και κάθε τι που περιέχει καφεϊνη. οπως η κοκα-κολα και ορισμένα παυσίπονα. Επιτρέπονται υποκατάστατα του καφέ απο κριθάρι, ρεβύθι.
- Μέντα (υπάρχει σε λικέρ, καραμέλες, ορισμένες οδοντοκρεμες).
- Ευγενόλη (δηλ. γαρυφαλέλαιο, ουσία που χρησιμοποιείται σε οδοντοσφραγίσματα). Ο ασθενής πριν αρχίσει ομοιοπαθητική αγωγή καλο είναι να επισκεφθεί τον Οδοντίατρο, ώστε να μην έχει οδοντιατρικές εκκρεμοτητες. Σε ειδικές περιπτώσεις ο γιατρος μπορεί να υποδείξει αποφυγή και άλλων ουσιών.



Αντιμετωπίζονται καταστάσεις "εξάρτησης" με την ομοιοπαθητική;
'Ετσι χαρακτηρίζονται ορισμένες καταστάσεις στις οποίες τα άτομα έχουν "εξάρτηση" απο συγκεκριμένες ουσίες οπως κάπνισμα, αλκοολισμος, τοξικομανία κλπ. Αυτές οι καταστάσεις μπορεί να βοηθηθούν απο την ομοιοπαθητική σε άλλοτε άλλο βαθμο. Υπάρχουν λοιπον ασθενείς που βοηθήθηκαν να "απεξαρτηθούν" απο το κάπνισμα, το αλκοολ, ή ναρκωτικές ουσίες και άλλοι οχι. Εδώ πρέπει να επαναλάβουμε οτι κάθε περίπτωση ασθενούς εξατομικεύεται και δεν υπάρχει ειδικο φάρμακο γι' αυτήν ή την άλλη κατάσταση "εξάρτησης". Επίσης αποτελεί προυποθεση για την θεραπεία ειδικά αυτών των καταστάσεων, η ταυτοχρονη προσπάθεια και συνεργασία απο μέρους του ασθενούς.




Πότε λαμβάνονται τα ομοιοπαθητικά φάρμακα:
Λαμβάνονται κατά προτίμηση το πρωί 15-20 λεπτά πριν απο το προγευμα. εκτος αν υπάρχουν διαφορετικές οδηγίες απο τον γιατρο.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν ερεθίζουν τον βλεννογονο του στομάχου. Ετσι μπορούν να λαμβάνονται άφοβα ακομη και απο στομαχικούς ασθενείς.




Επιτρέπονται το κάπνισμα και το αλκοόλ κατα την θεραπεία;
Είναι γνωστο οτι τοσο το κάπνισμα οσο και η υπερκατανάλωση αλκοόλ έχουν κακές συνέπειες στην υγεία (καρδιοπάθειες, καρκίνος, κίρρωση ήπατος κλπ.). Είναι καλο επομένως οι ασθενείς να παύουν το κάπνισμα και να κάνουν περιορισμένη χρήση αλκοολ. Ωστοσο οι ουσίες αυτές δεν φαίνεται να δημιουργούν πάντα ιδιαίτερα προβλήματα στη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.




Tι κάνουμε αν παρουσιασθεί συγχρόνως κάποιο άλλο οξύ πρόβλημα;
Αν κατά την διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας παρουσιασθεί κάποιο οξύ προβλημα (κρυολογημα, διάρροια, επιπεφυκίτις, έντονος πονοκέφαλος κλπ., επικοινωνείστε με τον γιατρο για να σας υποδείξει το κατάλληλο για σας ομοιοπαθητικο φάρμακο ή να σας δώσει άλλες οδηγίες.
Αν η επικοινωνία είναι αδύνατη και πρέπει οπωσδήποτε να βρείτε ανακουφιση χρησιμοποιείστε οποιοδήποτε συνηθισμένο κλασσικο φάρμακο. Δεν υπάρχει κανένας φοβος συνέργειας ή αντίδρασης. 'Ομως στην επομενη επίσκεψη πρέπει να ενημερώστε τον γιατρο για το οξύ προβλημά σας και το φάρμακο που αναγκαστήκατε να χρησιμοποιήσετε για να σας δώσει κάτι συμπληρωματικο αν το κρίνει απαραίτητο.



Μετά την ομοιοπαθητική θεραπεία μπορεί να εμφανισθεί υποτροπή;
Μετά απο μία επιτυχή ομοιοπαθητική Θεραπεία είναι δυνατον να εμφανισθεί υποτροπή, ιδίως:
- αν η γενική κατάσταση του οργανισμού είναι προβληματική
- αν το προβλημα είναι χρόνιο
- αν μεσολάβησαν συναισθηματικές ή σωματικές ταλαιπωρίες
- αν δεν τηρήθηκαν σωστά οι υποδείξεις του γιατρού.

Copyright © Γιάννης Συλλιγνάκης

Καλό θα ήταν να μη θεωρήσουμε όσα γράφηκαν παραπάνω ως δεδομένα τα οποία δεν τείθενται υπό συζήτηση. Δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα και δεν υπάρχουν αξιόπιστες πηγές. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να γίνει μια μεγάλη συζήτηση πάνω στο θέμα των ομοιοπαθητικών τα οποία έχουν τους υποστηρικτές και τους πολέμιους τους ακόμα και στον ακαδημαϊκό χώρο όπου υπάρχουν καταξιωμένοι και αξιοσέβαστοι επιστήμονες.

Αγαπητέ Tredwind
Υπό συζήτηση τίθενται όλα, τόσο τα θέματα της συμβατικής ιατρικής όσο και οι εναλλακτικές θεραπείες ( ολιστική ιατρική). Η εξ ορισμού όμως επιφυλακτικότητα ή η αρνητική στάση για μία από τις δύο μεθόδους, είναι μια αντιεπιστημονική μέθοδος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Καλό είναι πριν εκφέρουμε την οποιαδήποτε γνώμη, να έχουμε διδαχθεί το αντικείμενο. Διαφορετικά διακινδυνεύουμε τουλάχιστον την προσωπική μας αναξιοπιστία. Θα με συγχωρέσεις για το οργισμένο ύφος, έχω το θάρρος απέναντί σου να το κάνω, διότι αυτές τις αντιλήψεις τις επικαλείται ένα επιστημονικό κατεστημένο στην χώρα μας, το οποίο εσύ σίγουρα δεν εκφράζεις και δεν πρέπει να εκφράζεις. Η διδασκαλία της Ολιστικής Ιατρικής σε πάρα πολλά Πανεπιστήμια των ανεπτυγμένων χωρών και η κλινική τους εφαρμογή δεν έγινε τυχαία, ούτε χωρίς αντιδράσεις και εκεί. Ας αφήσουμε λοιπόν τους ορίζοντές μας ανοιχτούς, καλό θα μας κάνει.

Μα και φυσικά. Γι'αυτό το λόγο είπα ότι αυτό το thread είναι μια καλή ευκαιρία για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Ούτε είπα ότι εγώ εκφράζω κάποιο χώρο. Όμως υπάρχει ένας διάχυτος σκεπτισκισμός μεταξύ επιστημόνων για τα ομοιοπαθητικά και είχα την ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς από αυτούς. Ο σκεπτικισμός δεν οφείλεται τόσο στην αποτελεσματικότητα των ομοιοπαθητικών στη θεραπευτική. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητίσει, γιατί όντως πολλοί ασθενείς βρίσκουν λύση σε διάφορα προβλήματα. Ο σκεπτικισμός έγκειται κυρίως στην αιτιολόγηση της δράσης των σκευασμάτων σε κάθε συγκεκριμένη περιπτωση. Όπως επίσης και στη συσχέτιση σκευασμάτων και συστατικών που συνιστούν οι ομοιοπαθητικοί να αποφεύγονται. Ακόμα και για την ύπαρξη ή μη παρενεργειών δεν είναι εύκολο να αποφανθεί κάποιος με τόση ευκολία, όπως στο κέιμενο που παρέθεσε ο Admin, εφόσον δεν υπάρχει συγκεκριμένος μηχανισμός δράσης των ομοιοπαθητικών και η συνολική τους δράση δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα. Δεν αμφιβάλλω ότι σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού μπορεί να υπάρχει διδασκαλία περί ομοιοπαθητικής. Όμως δεν πρέπει να θεωρούμε και μη σημαντικό το ότι πολλά και σημαντικά πανεπιστήμια παγκοσμίως δεν έχουν ακόμα εντάξει την ομοιοπαθητική στο πρόγραμμα σπουδών τους. Συμφωνώ ότι υπάρχουν παιχνίδια του κατεστημένου είτε πολιτικών είτε εταιρειών κλπ αλλά δεν πρέπει να αποδίδουμε όλο το σκεπτικισμό εκεί.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν και για πολλούς άλλους, επί της ουσίας, θα σου πρότεινα να παρακολουθήσεις τα αναλυτικά εκπαιδευτικά προγράμματα της "Ελληνικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικής" και θα λυθούν, αν όχι όλες, πολλές από τις απορείες που έχεις. Η δική μας εμπειρία, αν την θεωρείς αξιόπιστη αυτό λέει. Ντίνο σε χαιρετώ.

Ηθελα να αρχίσω αυτήν την επιστολή με το "όσοι ασχολούμαστε με την εναλλακτική ιατρική...". Άλλαξα γνώμη επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική ιατρική. Όπως δεν υπάρχει και ορθόδοξη, ανορθόδοξη και ετερόδοξη. Η ιατρική είναι μία. Αυτή που θεραπεύει και που μπορεί να το αποδείξει. Μία μόνο ιατρική υπάρχει, η τεκμηριωμένη ή evidence based medicine. Είναι τεκμηριωμένο ότι το Hypericum perforatum δρα αντικαταθλιπτικά, είναι τεκμηριωμένο ότι το Kava kava είναι αγχολυτικό ή ότι το Serenoa repens δρα στην καλοήθη υπερπλασία του προστάτη. Έχει αποδειχτεί επανειλημένα με μελέτες in vitro, σε πειραματόζωα και με διπλές τυφλές κλινικές έρευνες. Επειδή τα συγκεκριμένα φυτικά εκχυλίσματα είναι τυποποιημένα και αποδεδειγμένα δραστικά δεν αποτελούν εναλλακτική θεραπεία. Και όποιος τα θεωρεί εναλλακτική πρόταση πλανάται.
Η μόνη εναλλακτική της αποδεδειγμένης θεραπείας είναι η μη αποδεδειγμένη. Όσοι γνωρίζουν τον Edzard Ernst, καθηγητή εναλλακτικής ιατρικής του Πανεπιστημίου του Exeter ξέρουν τους αγώνες που έχει δώσει ώστε να μη θεωρείται εναλλακτική οποιαδήποτε μορφή τεκμηριωμένης ιατρικής.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο θεωρεί ότι η ομοιοπαθητική είναι μη ιατρική. Επειδή δεν έχει αποδειχτεί ότι δουλεύει. Παραπέμπω σε δύο ανακοινώσεις του
1) download.journals.elsevierhealth.com/pdf...0002934309005336.pdf
2)www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC187...pdf/bcp0054-0577.pdf

Ο κύριος κίνδυνος από τη θεώρηση της ομοιοπαθητικής ως εναλλακτικής ιατρικής, είναι η απαξίωση της κύριας "εναλλακτικής" πρότασης, δηλαδή της φυτοθεραπευτικής.
Το τσουβάλιασμα αυτό δρα ξεκάθαρα εναντίον των συμφερόντων των φαρμακοποιών οι οποίοι, για ακόμα μία φορά, φαίνεται να μη δύνανται να κρίνουν το αποτελεσματικό από το αναποτελεσματικό. Πιθανώς, αν οι φαρμακοποιοί επιθυμούσαν να αποκτήσουν διακριτή επαγγελματική υπόσταση και όχι απλώς "κοινωνικό ρόλο", θα έπρεπε να αποκτήσουν στέρεες γνώσεις σχετικά με το ποιά φυτικά σκευάσματα αποδεδειγμένα μπορούν να βοηθήσουν και ποιά όχι. Βέβαια όταν η Φαρμακογνωσία που διδάσκονται βρίσκεται ακόμα στον καιρό του Διοσκουρίδη, αυτό είναι μάλλον δύσκολο. Πιθανώς θα μπορούσαν να ζητήσουν επιμόρφωση και σχετικά επαγγελματικά δικαιώματα (π.χ. πιστοποίησης άσκησης επαγγέλματος φυτοθεραπευτή - μαζί με γιατρό).
Φρονώ ότι οι φαρμακοποιοί πουλάν ομοιοπαθητικά σκευάσματα επειδή βγάζουν χρήματα. Επίσης τους δίνει και κάποιο εποαγγελματικό status επειδή είναι η (σχεδόν) μόνη περίπτωση όπου δίνουν την εντύπωση ότι φτιάχνουν κάτι, ότι είναι γνώστες μίας επιστημονικής τέχνης και όχι απλοί μεταπράτες και εντολοδόχα όργανα των ορέξεων των γιατρών.
Σε πρακτικό επίπεδο τώρα δεν έχω ακούσει να έχει πεθάνει κανείς από ομοιοπαθητικά φάρμακα, οπότε υπ' αυτήν την έννοια μικρό το κακό. Αλήθεια γνωρίζει κανείς τον ετήσιο τζίρο της ομοιοπαθητικής (επισκέψεις σε ομοιοιπαθητικούς και αγορά ομοιοπαθητικών φαρμάκων);

kris έγραψε:
Η δική μας εμπειρία, αν την θεωρείς αξιόπιστη αυτό λέει. Ντίνο σε χαιρετώ.

Σε χαιρετώ και εγώ, αλλά δε με λέν Ντίνο. Επίσης, αν ήταν για κάθε τι που διαφωνώ να παρακολουθώ και από ένα αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, θα καθόμουν σε έδρανα 88 ώρες το 24ωρο! Η δική μου εμπειρία λέει "όχι άλλες εμπειρίες".
Φιλικά. Codehealth.

Εντάξει στο τέλος ο καθένας κάνει αυτό που κρίνει σωστότερο. Προφανώς και δεν γίνεται κάποιος να παρακολουθήσει τα πάντα. Πάντα υπάρχουν προτεραιότητες

Ό,τι δε μπορούμε να κατανοήσουμε με τις επιστημονικές μας γνώσεις δε σημαίνει ότι δεν μπορεί κι όλας να λειτουργεί.
Και φυσικά εξαρτάται από τον καθένα τι είδους τεκμήρια χρειάζεται για να πιστέψει στο κάθετι.
Το να αναγνωριστεί η ομοιοπαθητική ιατρική ως επίσημη επιστήμη θα βλάψει πολλά συμφέροντα και το γνωρίζουμε όλοι καλά αυτό.
Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το άρθρο της κ. Τζουλιάνα Κομίν-Αντωνοπούλου,
Ομοιοπαθητικός Ιατρός - Κλασική Ομοιοπαθητική Ιατρική, Αθήνα.

Αν ενδιαφέρεστε για ολόκληρο το άρθρο
www.homeopathy.gr/homeopathy/evidence_ba...ne_homeopathy_2.html

Η έννοια των αποδείξεων στην ιατρική
Ακόμα και αν ο όρος «απόδειξη» και «η ιατρική που βασίζεται στις αποδείξεις» (ΕΒΜ), συχνά χρησιμοποιείται στην σύγχρονη ιατρική βιβλιογραφία, είναι ακόμα δύσκολο να ορίσουμε τι είναι απόδειξη στην ιατρική.

Το βασικό βιβλίο του ΕΒΜ ορίζει πρακτικά την καλύτερη διαθέσιμη κλινική απόδειξη σαν «την σημαντική κλινική έρευνα, η οποία συχνά προέρχεται από τις βασικές βιο-ιατρικές επιστήμες αλλά κυρίως από την κλινική έρευνα η οποία επικεντρώνεται στις ανάγκες του ασθενούς, στην αξιοπιστία και ακρίβεια των διαγνωστικών δοκιμασιών (συμπεριλαμβανομένης και της κλινικής εκτίμησης του ασθενούς), την αξία των προγνωστικών δεικτών και την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της πρόληψης της θεραπείας και της αποκατάστασης».

Αυτός ο ορισμός ορίζει την απόδειξη στην ιατρική σαν «σημαντική κλινική έρευνα» αλλά δεν ξεκαθαρίζει την έννοια απόδειξη: τι είναι τελικά η απόδειξη στην ιατρική; <Π>Σύμφωνα με ένα σημαντικό βιβλίο ανάλυσης της επιστημονικότηχας « ένα σημανχικό ερώτημα για την φύση της απόδειξης είναι να καθορισtεί αν η απόδειξη αφ'εαυtή περιορίζεται σε πειστήρια ή επιβεβαιώσεις τρίχων προσώπων ή συμπεριλαμβάνει άλλες εγκεφαλικές καταστάσεις όπως οι αισθητικές εμπειρίες.... Μερικά πειστήρια είναι βασικά, με την έννοια ότι αυτά δικαιολογούνται από την εμπειρία παρά από άλλες πεποιθήσεις ή πειστήρια. Έτσι αποδεχόμενοι αυτήν την τοποθέτηση η βάση της απόδειξης είναι η ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Επειδή :
«Η πρακτική στην ιατρική βασίζεται στην απόδειξη, σημαίνει την ολοκλήρωση (συνδυασμό) της ατομικής κλινικής εμπειρίας (clinical expertise) με την καλύτερη διαθέσιμη κλινική εξωτερική απόδειξη η οποία προέρχεται από την συστηματική έρευνα». Η ίδια η έννοια της απόδειξης σε τελική ανάλυση βασίζεται στην ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Ολο το ΕΒΜ συνεπώς βασίζεται στην εμπειρία, η οποία μπορεί να είναι ενός μόνο ιατρού (clinical expertise) ή να περιγράφεται στην ιατρική βιβλιογραφία (εξωτερική απόδειξη).

Πράγματι :
Η σύγχρονη ιατρική βιβλιογραφία είναι ευρέως βασισμένη σε δεδομένα που προέρχονται από κλινικές δοκιμές (trials). Ακόμα μια φορά δηλαδή, η έρευνα βασίζεται στην ΕΜΠΕΙΡΙΑ: «η έρευνα δηλαδή είναι μια μέθοδος η οποία τοποθετεί τα πειστήρια απέναντι στον δικαστή που ονομάζεται ΕΜΠΕΙΡΙΑ με τρόπο περισσότερο ελεγμένο σε σχέση με την απεικονιστική μεθοδολογία του Αριστοτέλη και της επιστήμης του Μεσαίωνα. Η έρευνα έτσι ταυτοποιήθηκε γρήγορα με την επαλήθευση των θεωριών».

#
Η έννοια των αποδείξεων στην Ομοιοπαθητική Ιατρική
# Η ομοιοπαθητική είναι η ιατρική επιστήμη η οποία επικεντρώνεται στην απάντηση στις ανάγκες υγείας του εκάστοτε ασθενούς (patient oriented).
# Η θεραπευτική παρέμβαση βασίζεται σε αρχές απόλυτα κατανοητές (ομοιοπαθητική θεωρία), οι οποίες προκύπτουν και επαληθεύονται διαμέσου επαναλαμβανόμενων πειραματικών και κλινικών δεδομένων.
# Από πειραματικής και κλινικής σκοπιάς, η ομοιοπαθητική θεωρία μπορεί να ανακεφαλαιωθεί στα κύρια σημεία της ως ακολούθως:

1. Οι ιατρικές ουσίες , αραιωμένες σε μεγάλες αραιώσεις και δυναμοποιημένες, μπορούν να προκαλέσουν χαρακτηριστικά συμπτώματα σε υγιή άτομα (αρχικό proving).
2. Τα ανωτέρω συμπτώματα μπορούν να επαναπροκληθούν και να επιβεβαιωθούν και σε άλλα υγιή άτομα από provings τα οποία εκτελούν άλλοι ομοιοπαθητικοί γιατροί (επιβεβαίωση των δεδομένων των αρχικών provings).
3. Στα επόμενα νέα provings μπορούν να αποκαλυφθούν επιπλέον χαρακτηριστικά συμπτώματα τα οποία προκαλούνται από το φάρμακο-ουσία. Με αυτό τον τρόπο καθορίζεται επακριβώς η εικόνα των συμπτωμάτων η οποία είναι τυπική για το συγκεκριμένο φάρμακο (materia medica).
4. Οι ομοιοπαθητικοί ιατροί παρατηρούν ότι: αν το φάρμακο το οποίο χορηγείται σε ένα ασθενή παρουσιάζει μια κλινική εικόνα συμπτωμάτων ίδια με εκείνη η οποία έχει προκληθεί από το φάρμακο στα provings, τότε αυτό θα επιφέρει την βελτίωση ή/και την θεραπεία του ασθενούς (πρώτες κλινικές επαληθεύσεις).
5. Η επαναληψιμότητα (από άλλους ομοιοπαθητικούς ιατρούς) του ιδίου φαρμάκου και σε άλλους ασθενείς με την ίδια εικόνα των συμπτωμάτων επιφέρει περισσότερα θεραπευτικά αποτελέσματα (κλινική επιβεβαίωση).
6. Δημιουργείται έτσι σε βάθος χρόνου μία στέραιη κλινική πρακτική (clinical expertise) η οποία αρχίζει να συγκρίνεται σε μεμονωμένες κλινικές καταστάσεις με την κλασική ιατρική όπως σε μεμονωμένες κλινικές περιπτώσεις (best clinical evidence) σε μεγαλύτερο πληθυσμό ασθενών όπως στις περιπτώσεις επιδημιών.

7. Αρχίζει η επαλήθευση των αποτελεσμάτων τα οποία έχουν επιτευχθεί από τους ομοιοπαθητικούς ιατρούς και η σύγκριση τους με εκείνα τα οποία επιτεύχθηκαν από τους κλασικούς ιατρούς σε μεμονωμένες κλινικές καταστάσεις διαμέσου ειδικών κλινικών μελετών.
# Φαίνεται συνεπώς ότι η απόξειξη (evidence), δηλαδή η πειστική πληροφόρηση η οποία είναι σε θέση να βοηθήσει στην κλινική απόφαση, στην Ομοιοπαθητική βασίζεται σε μια συνεχή ολοκλήρωση των δεδομένων από την Ομοιοπαθητική βιβλιογραφία (provings, materia medica) με τα δεδομένα της κλινικής εμπειρίας των ομοιοπαθητικών ιατρών.
# Στην Ομοιοπαθητική, συνεπώς, δεν παρατηρήθηκε ο διαχωρισμός μεταξύ των δεδομένων της βιβλιογραφίας και των δεδομένων της ιατρικής εμπειρίας η οποία παρατηρήθηκε στην κλασική ιατρική. Αντίθετα, τα δεδομένα της αρχικής βιβλιογραφίας χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα και συνεχίζουν να εμπλουτίζονται με την τρέχουσα κλινική πρακτική,