e-Φαρμακείο

22/01/2010

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΙΓΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
-------------------------------------------------

Οι Eλληνες και τα φάρμακα (ΕΘΝΟΣ)

Tο φάρμακο, μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του ανθρώπινου πολιτισμού, κατέχει περίοπτη θέση στην καθημερινότητά μας αφού δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει πάρει για κάποια περίοδο ή στιγμή της ζωής του κάποιο επίσημο ή «εναλλακτικό» φαρμακευτικό σκεύασμα.

Την ίδια στιγμή, η φαρμακευτική βιομηχανία θεωρείται, σε παγκόσμιο επίπεδο, μία από τις σημαντικότερες, ένας κλάδος που προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίες και παράγει, ακόμα και αυτό το διάστημα της κρίσης, υπεραξία στις πολυεθνικές αλλά και στις εγχώριες εταιρείες. Το φάρμακο είναι ανθεκτικό, τόσο απέναντι στους ιούς όσο και στα σκαμπανεβάσματα των χρηματιστηρίων.

Κι όμως, τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι περιπτώσεις έντονης αμφισβήτησης των φαρμάκων και των εταιρειών που τα παράγουν, ενώ συζητήσεις για το ασφαλιστικό, το κόστος των φαρμάκων και των διαδικασιών χορήγησης και συνταγογράφησης βρίσκονται μεταξύ των πρώτων θεμάτων της ατζέντας της υγείας. Την ίδια ώρα, η περίφημη πολυφαρμακία δεν επιβεβαιώνεται, παρά μόνο για μία κατηγορία: Τους ηλικιωμένους. Τελικά, θέλουμε ή όχι αγωγή;

Τα τρώμε στα φάρμακα
Μύθος ή πραγματικότητα;

Το 2008, η συνολική φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα ανήλθε σε περίπου 8 δισ. ευρώ και ήταν αυξημένη κατά 8,5% σε σχέση με το προηγούμενο έτος (2007).

γύρω από τα συγκεκριμένα νούμερα αναπτύσσεται κάθε χρόνο μια περίεργη φιλολογία. Η εξακρίβωση του τι πραγματικά πλήρωσε το κράτος μέσω των ταμείων (5 δισ. ευρώ είναι η εκτίμηση για το 2008), τι πλήρωσαν οι ασφαλιστικές εταιρείες και τι οι πολίτες από την τσέπη τους έχει καταντήσει απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου.

Ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου καταγράφει τη συνολική φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα, το ποσό όμως αυτό είναι τελείως διαφορετικό από την πραγματική κρατική δαπάνη, καθώς στο νούμερο του ΕΟΦ περιλαμβάνονται οι πωλήσεις φαρμάκων σε αλλοδαπούς και τουρίστες (το κόστος των οποίων καλύπτουν οι ίδιοι), οι πωλήσεις προς τα νοσοκομεία, καθώς και οι παράλληλες εξαγωγές σε τρίτες χώρες. Επομένως, η κρατική δαπάνη για φάρμακα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο νομίζουμε.

Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Εταιρειών Ελλάδος, σε πρόσφατη ανακοίνωσή του, υποστήριξε ότι η κρατική φαρμακευτική δαπάνη αποτελεί μόλις το 1/5 των συνολικών δαπανών υγείας. Το πρόβλημα, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο, δεν έγκειται στις τιμές (οι οποίες καθορίζονται από το κράτος και συγκαταλέγονται ανάμεσα στις χαμηλότερες στην ΕΕ των 27 κρατών μελών), αλλά στην έλλειψη διαφάνειας που δημιουργείται από την απουσία τεχνολογικού εκσυγχρονισμού και μηχανοργάνωσης του συστήματος υγείας.

Πολυφαρμακία
Οι ηλικιωμένοι στο στόχαστρο

Στις ΗΠΑ, όπου το φαινόμενο της πολυφαρμακίας έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις, περίπου το 25% των επειγόντων εισαγωγών στα νοσοκομεία οφείλεται σε σοκ που έχουν υποστεί ανυποψίαστοι ή ανενημέρωτοι ασθενείς από λήψη μεγάλων ποσοτήτων φαρμάκων, τα οποία, σε συνδυασμό το ένα με το άλλο, προκαλούν σοβαρές παρενέργειες.

Στη χώρα μας, τα πράγματα απέχουν πολύ από αυτήν την κατάσταση. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Καταναλωτή, οι ηλικιωμένοι ?που αποτελούν το 13% του πληθυσμού της χώρας? καταναλώνουν σχεδόν το ένα τρίτο των φαρμάκων (κοντά στο 30%) και εκεί εντοπίζονται οι μεγαλύτερες ενδείξεις πολυφαρμακίας.

Πληροφόρηση και ανταγωνισμός
Στη μέση ο ασθενής

Ο Δημήτρης Χάνδρας, ιατρικός επισκέπτης της εταιρείας Unifarma, μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία αλλά για επαγγελματικούς λόγους. Η εμπειρία του αλλά και η εντύπωση που έχει σχηματίσει ακούγοντας όλους τους παράγοντες της αγοράς είναι ότι το ευρύ κοινό είναι πλέον περισσότερο ενημερωμένο.

Οι λόγοι; «Είτε λόγω των ΜΜΕ, τα οποία στα ζητήματα της υγείας είναι πιο κοντά, είτε λόγω της εύκολης πρόσβασης πλέον στη γνώση με τη χρήση του ίντερνετ είτε λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού που υπάρχει μεταξύ των φαρμακευτικών εταιρειών». Ο ανταγωνισμός των φαρμακευτικών οδηγεί συχνά σε «παρενέργειες», και στις περιπτώσεις αυτές ο ασθενής καταναλωτής πρέπει να γνωρίζει περισσότερα. «Ο ασθενής, προκειμένου να προστατέψει την τσέπη του και την υγεία του, θα διαβάσει και θα ενημερωθεί περισσότερο ώστε να έχει κι αυτός ενεργή συμμετοχή στη θεραπεία του», υποστηρίζει ο Δ. Χάνδρας.

Φαρμακευτικές εταιρείες
Αντιμετωπίζονται με καχυποψία

Ο κόσμος των φαρμακευτικών επιχειρήσεων βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο της δημοσιότητας εξαιτίας της νέας γρίπης.

παρά την πληροφόρηση, καλύτερη από κάθε άλλη φορά, τα διεθνή δεδομένα και τις πρακτικές άλλων προηγμένων τεχνολογικά και ιατρικά κρατών, στην Ελλάδα η αμφισβήτηση στο πρόσωπο των φαρμακευτικών εταιρειών είναι ακόμα μεγάλη ?μόλις 400.000 Ελληνες είχαν εμβολιαστεί μέχρι την πρώτη εβδομάδα του νέου χρόνου! Για να δούμε πώς βλέπει και η άλλη πλευρά τη στάση του σύγχρονου Ελληνα, ζητήσαμε τη γνώμη του Δημήτρη Χάνδρα, ιατρικού επισκέπτη της εταιρείας Unifarma, ο οποίος ασχολείται με έναν πολύ ιδιαίτερο τομέα, την προώθηση των θυρεοειδικών και αντιθυρεοειδικών προϊόντων της εταιρείας.

Η συζήτησή μας ξεκίνησε, ασφαλώς, από τη νέα γρίπη και την καχυποψία των πολιτών. «Πιστεύω πως η εμπιστοσύνη των ασθενών προς το φάρμακο δεν περίμενε μία ακόμη γρίπη για να κλονιστεί. Κι αυτό γιατί η αγορά του φαρμάκου διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες αγορές καταναλωτικών αγαθών», σημειώνει ο ιατρικός επισκέπτης και μας εξήγησε: «Η διαφοροποίησή της έγκειται στην τετρατόμηση της ζήτησης, σύμφωνα με την οποία οι εταιρείες παράγουν, οι γιατροί συνταγογραφούν, οι ασθενείς καταναλώνουν και ο ασφαλιστικός οργανισμός καλύπτει.

Ολα αυτά δημιούργησαν με τον καιρό την αβεβαιότητα στους ασθενείς ως προς την κατάσταση της υγείας τους και την καταλληλότητα της θεραπείας. Επομένως αυτό που κατάφερε η νέα γρίπη είναι να κλονίσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη του Ελληνα για τα φάρμακα και να ενισχύσει την καχυποψία του».

Πρωταθλητές στα αντιβιοτικά
Του δίνουμε και καταλαβαίνει

Αν και η πολυφαρμακία δεν φαίνεται να ισχύει, τουλάχιστον στον βαθμό που φημολογείται, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή της ευρωπαϊκής κατάταξης, στην κατανάλωση αντιβιοτικών. Τα κυρίως συνταγογραφούμενα αντιβιοτικά είναι οι μακρολίδες (29% της συνολικής κατανάλωσης), οι κεφαλοσπορίνες (22%) και οι πενικιλίνες (25%), κυρίως με τη μορφή της αμοξυκιλλίνης. Ολα αυτά σύμφωνα με το ESAC, το Eυρωπαϊκό Δίκτυο Επιτήρησης Κατανάλωσης Αντιμικροβιακών, στο οποίο συμμετέχουμε.

Λιγότερα φάρμακα
Με το βλέμμα του φαρμακοποιού

Ο Δημήτρης Μπρουσούλης ασκεί εδώ και μια επταετία το επάγγελμα του φαρμακοποιού και γι’ αυτό έχει άποψη για τη σχέση των Ελλήνων με τα φάρμακα.

«συχνά αμφισβητούν τα κίνητρα των γιατρών όσον αφορά τη συνταγογράφηση» αναφέρει, θέτοντας ένα από τα πιο «καυτά» ζητήματα στο ζήτημα των φαρμάκων. «Δυστυχώς, τα πράγματα είναι δύσκολα, τα ταμεία έχουν χρέη και οι σκέψεις για περικοπές φαρμάκων είναι στην ημερήσια διάταξη.

Επίσης, υπάρχουν φάρμακα για παθήσεις που δεν αναγνωρίζονται από τα ταμεία, όπως η αλωπεκία και η φλεβική ανεπάρκεια. Θεωρείται, δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό, ότι είναι φάρμακα lifestyle?», συνεχίζει. Ως φαρμακοποιός, αντιμετωπίζει όλα τα δομικά προβλήματα της αγοράς, όπως τα υπέρογκα χρέη του Δημοσίου προς τους φαρμακοποιούς και τη γραφειοκρατία.

«Η γραφειοκρατία είναι μεγάλο πρόβλημα. Ενώ υπάρχει κοινή νομοθεσία, στην πράξη κάθε ταμείο εφαρμόζει δικές του μεθόδους πληρωμών. Δεν γνωρίζουμε αν κάποιο φάρμακο καλύπτεται από κάθε ταμείο, δεν γνωρίζουμε το ποσοστό των συμμετοχών κάθε πλευράς στην τιμή του φαρμάκου κ.ά.», λέει περιγράφοντας καταστάσεις που όλοι έχουμε ζήσει. Οταν ζητάμε τη γνώμη του για το πρόβλημα της υπερκατανάλωσης, στρέφει το βλέμμα του στον ιατρικό κλάδο, όπου παρατηρεί ορισμένα φαινόμενα κατάχρησης, ειδικά στον τομέα της αντιβίωσης.

«Υπάρχει μια τάση να γράφονται αρκετές αντιβιώσεις. Συχνά υπάρχει και πίεση των ασθενών προς τους γιατρούς αν και σε αυτό τον τομέα παρατηρώ μια σαφή ύφεση: Ο κόσμος προσπαθεί να αποφύγει τα φάρμακα. Απόδειξη, η στροφή των πελατών προς την ομοιοπαθητική και τα φυτικά σκευάσματα».?

Διαδίκτυο
Φάρμακα με ένα κλικ

Οι πωλήσεις φαρμάκων μέσω ίντερνετ έχουν αποκτήσει ανησυχητικές διαστάσεις, οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς όμως δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν το ζήτημα με τη σπουδή που θα έπρεπε ?το ίδιο και οι φαρμακευτικές εταιρείες. Σε ορισμένα σκευάσματα, οι εκπτώσεις που παρέχουν οι διάφοροι δικτυακοί τόποι ανέρχονται στο 70%, με αποτέλεσμα πολλοί ανυποψίαστοι ή αφελείς καταναλωτές να πέφτουν θύματα εξαπάτησης, καθότι πρόκειται για φάρμακα μαϊμού.

Τα περισσότερα αφορούν το αδυνάτισμα, τη διακοπή του καπνίσματος, τη μείωση της φαλάκρας και τη βελτίωση της στυτικής δυσλειτουργίας. Η πώληση φαρμάκων μέσω του ίντερνετ είναι παράνομη, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται αυτό δεν εμποδίζει μερικούς από το να κάνουν χρυσές δουλειές. Τα προϊόντα που διακινούνται μέσω του κυβερνοχώρου φτάνουν στον παραλήπτη με κούριερ, χωρίς συνταγή γιατρού, με αποτέλεσμα να έχουμε συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες. Επιπλέον, πολλά από τα διακινούμενα φάρμακα είναι μαϊμούδες, με αποτέλεσμα οι παρενέργειές τους να είναι άγνωστες και συνάμα ανησυχητικές.

Φάρμακα και φαρμάκια

Ολα εκείνα που απαρτίζουν το σύμπαν του φαρμάκου στην Ελλάδα.

Καχυποψία
Αρκετοί ασθενείς απέφυγαν δυσάρεστες εξελίξεις με την ασθένειά τους απλώς διότι διέκοψαν, σε συνεργασία με τον γιατρό, μια λανθασμένη φαρμακευτική αγωγή. Αν συνεχίζετε να αισθάνεστε άσχημα, ίσως να φταίει το φάρμακο!

Παρενέργειες
Ο νόμος επιβάλλει να αναγράφεται σε κάθε φαρμακευτικό σκεύασμα η σύσταση, η δοσολογία, οι παρενέργειες και οι αντενδείξεις και καλό είναι να διαβάζουμε όλοι τα ψιλά γράμματα.

Δοσολογία
Μεγάλη ευθύνη για τις παρενέργειες που συνδέονται με τα φάρμακα κατέχει η κακή λήψη σε χρόνο ή ποσότητα. Ορισμένοι ασθενείς αυθαιρετούν, ερμηνεύουν και φέρνουν τη φαρμακευτική αγωγή στα μέτρα τους.

Φαρμακοβιομηχανία
Οι εργαζόμενοι στη φαρμακοβιομηχανία ξεπερνούν τις 13.000. Η απασχόληση είναι εξαιρετικά ανοδική την τελευταία εξαετία (5% περίπου τον χρόνο) όταν στους άλλους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας μειώνεται ή παραμένει στάσιμη.

(Πολύ) Φαρμακεία
Η χώρα μας έχει αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό φαρμακείων στην Ευρώπη (94,2 φαρμακεία ανά 100.000 κατοίκους). Επίσης, υπάρχουν 150 περίπου φαρμακαποθήκες όταν στη Γαλλία λειτουργούν μόλις 9 και στη Γερμανία 16.

Μπεστ σέλερ
Η πρώτη σε πωλήσεις θεραπευτική κατηγορία το 2008 ήταν τα φάρμακα για καρδιαγγειακές παθήσεις (23,8% επί του συνόλου) και ακολούθησαν τα φάρμακα για το κεντρικό νευρικό σύστημα (16,0%) και εκείνα για το πεπτικό σύστημα και τον μεταβολισμό (12,6%).

Ακόμη κι αν στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολυφαρμακία, σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλά φαρμακεία.

Από τους ΘΑΝΑΣΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΘΩΜΗ ΜΕΛΙΔΟΥ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟ

Πολυφαρμακία...σε ένα μεγάλο ποσοστό αποτελεί χόμπυ των ηλικιωμένων, χωρίς να αποκλείονται και οι περιπτώσεις νεώτερων θαυμαστών της-θυμάτων κυρίως των διαφημίσεων και του διαδικτύου-. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάει ο παππούς στο γιατρό και να μείνει ευχαριστημένος, αν προηγουμένως δεν του έχει συνταγογραφηθεί η απαραίτητη ή μη θεραπευτική αγωγή. Και φυσικά και ο γιατρός άλλο που δεν θέλει...! Οι ηλικιωμένοι λόγω έλλειψης ενδιαφερόντων προσπαθούν να γεμίσουν τις ώρες τους με τη λήψη φαρμάκων...άλλα το πρωί, άλλα το μεσημέρι, άλλα το βράδυ, άλλα πριν και μετά το φαγητό...! Και κάπου εκεί βρίσκει παραθυράκι και πλασάρεται η έναρξη χορήγησης καλσιτονίνης στην ηλικία των 80 και άνω με θαυμαστά αποτελέσματα, μιας και υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για αναστροφή της κατάστασης!!! Και να σου και η πραζόλη, που πλέον κολλάει παντού!!! Και...
Φαύλος κύκλος...ΟΛΟΙ έχουμε το μερίδιο ευθύνης μας-όχι φυσικά στον ίδιο βαθμό-,φαρμακευτικές εταιρείες, ιατροί, φαρμακοποιοί, καταναλωτές! Οι κύριοι με τα κουστούμια και τις γραβάτες-που είναι καθόλα σεβαστοί και ουσιαστικά κάνουν τη δουλειά που τους έχει ανατεθεί- που συνοστίζονται έξω από τα ιατρεία εναλλάσουν τις μάσκες, άλλοτε του ΑΤΜ, άλλοτε του ταξιδιωτικού πράκτορα και ...που είμαστε ακόμη! Οι γιατροί που είτε έχουν να πληρωθούν τις εφημερίες είτε τα παραπεμπτικά των ασφαλιστικών ταμείων των τελευταίων 6 και βάλε μηνών αποφασίζουν να χαλαρώσουν κάπως τις ηθικές τους αντιστάσεις και να αθετήσουν λιγουλάκι τον Όρκο του Ιπποκράτη και δώστου οι πραζόλες και τα αντιφλεγμονώδη, δώστου οι καλσιτονίνες και τα αντιβιοτικά...!Ένα μεγάλο ποσοστό φαρμάκων δεν θα ήταν προσβάσιμα λόγω κόστους στο μέσο καταναλωτή,αν δεν συνταγογραφούνταν από τους γιατρούς! Και να σου ο φαρμακοποιός που σου λέει "Η συνταγή του ιατρού είναι εντολή για το φαρμακοποιό", οπότε τι και αν δεν τελείωσε η πραζόλη που χορηγήθηκε στην προηγούμενη φαρμακευτική αγωγή στον ασθενή, ας πάρει μια καινούρια για ποικιλία! Ε,και αφού επιμένεις, πάρε και την αντιβίωσή σου για να φύγεις από το κεφάλι μας και μάλιστα ευχαριστημένος!Αλλά και ο ασθενής δεν πάει παρακάτω...μην δει να διαφημίζεται κάποιο φάρμακο ή παραφάρμακο και δεν το έχει πάρει! Πόσα φαρμακευτικά και μη σκευάσματα που τα ξεσκονίζαμε για μήνες στις προθήκες των φαρμακείων μας, δεν έγιναν "best seller" σε μια μέρα από μια φανταχτερή διαφημιστική καμπάνια.
Βέβαια,δεν φταίει μόνο ο κακός και άπληστος ευατός μας, αν και βεβαίως-βεβαίως είναι "πολλά τα λεφτά, Άρη".Εξωτερικοί πάραγοντες, όπως οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η μόλυνση του περιβάλοντος, το γρήγηρο φαγητό, η ανεργία, η έλλειψη ελέυθερου χρόνου και το διαδίκτυο, πριμοδοτούν σε σημαντικό βαθμό την έξαρση ασθενειών και ανάλογων φαρμακευτικών αγωγών. Ο καρκίνος θερίζει, οι ψυχικές και καρδιαγγειακές νόσοι εμφανίζονται σε όλο και μικρότερες ηλικίες και ο διαβήτης τύπου 2 (μη ινσουλινοθεραπευόμενος) δεν αποτελεί πια νόσο των 40 και άνω!
Κάπως έτσι πλέκεται το κουβάρι της πολυφαρμακίας από τη δική μου οπτική γωνία! Το ενθαρρυντικό είναι πως πλέον είμαστε όλοι υποψιασμένοι! Οι νεότεροι έχουν ευρύτατο πεδίο ενημέρωσης με το διαδίκτυο να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο και έτσι κρατούν μια πιο κριτική στάση απέναντι σε γιατρούς και σε μικρότερο βαθμό σε φαρμακοποιούς, μένοντας μακριά από άσκοπες φαρμακευτικές αγωγές και δείχνοντας μια προτίμηση σε εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους. Όμως, δεν δείχνουν την ίδια αντίσταση και ευελιξία στα πλοκάμια των διαφημίσεων!
Όμως, επειδή το παρα-φάρμακο δεν απέχει και πολύ από το παρα-φαρμάκι, οφείλουμε όλοι να έχουμε περισσότερο ανοικτά τα μάτια και τα αυτιά μας! Και ίσως καταφέρουμε να μαζέψουμε κάπως τη φαρμακευτική δαπάνη, αν και θεωρώ οτι άλλοι είνα οι λόγοι εκτόξευσής της στα ύψη!

Φίλε aioannid, δε θα συμφωνήσω μαζί σου, ούτε με το αρχικό άρθρο. Η δική μου εμπειρία λέει πως οι ηλικιωμένοι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι που παίρνουν πολλά φάρμακα. Οι ηλικιωμένοι δεν έχουν επίσης έλλειψη ενδιαφερόντων. Οι ηλικιωμένοι φυσιολογικά έχουν περισσότερα προβλήματα υγείας και απευθύνονται στο γιατρό τους. Ο γιατρός μπορεί πολύ καλά αν πράγματι δε χρειάζονται φάρμακα να συνταγογραφήσει κάτι πολύ ελαφρύ και παράλληλα να ξοδέψει λίγο από το χρόνο του για να εξηγήσει στον ηλικιωμένο τι χρειάζεται και γιατί. Όμως ο γιατρός δεν έχει χρόνο για κάτι τέτοιο,( που πολλές φορές μπορεί να είναι και η μισή θεραπεία), κι ο κάθε ασθενής ηλικιωμένος ή όχι έχει εκπαιδευτεί έτσι, που να ζητάει φάρμακο για το πρόβλημά του. Πάρα πολλές φορές ηλικιωμένοι πελάτες μου που φεύγουν από το φαρμακείο με μιά σακούλα φάρμακα, κουνάνε θλιβερά το κεφάλι και λένε "μ' αυτά ζούμε τώρα, περισσότερα φάρμακα παρά τροφή".
Μας πέρασε από τα μικρά μας χρόνια πως η επιστήμη έχει φτειάξει ένα θαυματουργό χάπι για κάθε ασθένεια και πως δε χρειάζεται τίποτα άλλο, κι αν ο γιατρός δεν το βρίσκει, δεν είναι καλός γιατρός. Για όλους μας λοιπόν ένας γιατρός που συνταγογραφεί πολύ είναι καλός γιατρός κι ένας άλλος που δεν συνταγογραφεί πολύ δεν είναι καλός. Εδώ λοιπόν ερχόμαστε κι εμείς και οι γιατροί, ακόμα και κόντρα στα οικονομικά μας συμφέροντα αν θες, να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο και να πούμε "ναι στο φάρμακο όταν το χρειάζεσαι".
Υπάρχουν ασθενείς που παίρνουν εύκολα ένα φάρμακο, άλλοι που το αρνούνται ενώ μπορεί και να το χρειάζονται. Η πολυφαρμακία όμως δεν οφείλεται σ' αυτούς, αλλά ούτε και στους ηλικιωμένους.

Θα πρέπει να ψάξουμε σ' αυτό που κι εσύ επισημαίνεις, στις φαρμακευτικές εταιρείες, στους οικονομικούς στόχους τους-στόχους πωλήσεων, σ' αυτά που ανακοινώνουν στα συνέδρια (που δεν είναι πάντα αληθινά), στην ανάγκη του γιατρού για αυξανόμενη αμοιβή, στη δωροδοκία, στις χαλαρές συνειδήσεις μας όταν πρόκειται για το χρήμα.

Θα μου επιτρέψεις να πω πως όλα είναι ζήτημα παιδείας.
Παιδεία, που μπορεί να ξεκινήσει από το σχολείο και να συνεχιστεί και μέσα από την τηλεόραση, που θεωρητικά θα μπορούσε να παίξει πολύ σπουδαίο ρόλο, γιατί μπαίνει εύκολα σε κάθε σπίτι, έρχεται σε επαφή με κάθε πολίτη καθημερινά.
Τι γίνεται όμως;
Έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα με τη νέα γρίππη. Βομβαρδιστήκαμε με μηνύματα πανικού. Και φέτος, μέχρι σήμερα, δε φαντάζομαι να διαφωνείς, τα κρούσματα της γρίππης, εποχικής ή όχι, ήταν λιγότερα από κάθε άλλη χρονιά. Η ευθύνη του ΠΟΥ είναι μεγάλη, η ευθύνη η δική μας, όλων των υγειονομικών, που δε βάλαμε κάτω τη λογική μας, εξ ίσου σημαντική. Προσπάθησαν να μας πείσουν πως αν δεν εμβολιασθούμε θα έρθει η καταστροφή. Καθημερινά έρχονταν στο φαρμακείο άτομα όλων των ηλικιών και ρωτούσαν. Τι θα κάνουμε, εσείς θα εμβολιασθείτε; Και δεν διαθέταμε καν τα εμβόλια από τα φαρμακεία μας.
Η τηλεόραση λοιπόν, είναι παντοδύναμη στην επιρροή. Το χειρότερο, το πιό επικίνδυνο για μένα είναι το ότι χάνουμε σιγά σιγά την εμπιστοσύνη μας σε οργανισμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, βλέποντάς τους υποχείρια των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών. Κι όταν πραγματικά θα χρειασθεί να γίνει ένας τέτοιος γενικός συναγερμός, δεν θα τους πιστεύουμε, θάναι σαν τον ψεύτη βοσκό.

Βασικά, νομίζω πρέπει όλοι μας να αφήνουμε λίγο τα οικονομικά μας συμφέροντα στην άκρη όταν πρόκειται για θέματα υγείας. Το πραγματικό, ειλικρινές μας ενδιαφέρον (των φαρμακοποιών) για την υγεία του μέσου πολίτη θα μας ωφελήσει έμμεσα πολύ περισσότερο. Και οικονομικά ακόμα.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ & ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!
Ουσιαστικά δεν νομίζω να διαφωνούμε σε κάτι...(μιας και έχουμε "ξαναγνωριστεί" μέσω σχολίων σας σε άρθρο μου στην ιστοσελίδα του ΦΣΚ)! Στα σχόλια μου ανέφερα πως λειτουργεί η αλυσίδα των εμπλεκομένων παρόχων υγείας σε ένα μεγάλο ποσοστό και όχι αν είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε την κατάσταση! Όμως, αυτήν την εικόνα έχω αποκομίσει τόσο για πολλούς γιατρούς όσο και για φαρμακοποιούς, έχοντας μόλις 2,5 χρόνια δικό μου φαρμακείο. Όπως επίσης, διαπίστωσα ότι, αναπτύσσοντας μια σχέση εμπιστοσύνης με τον ασθενή, μπορείς να τον κρατήσεις μακριά -τουλάχιστον τις περισσότερες φορές-από άσκοπες αντιβιώσεις και τα "θαυματουργά" διαφημιζόμενα καταναλωτικά προϊόντα (φάρμακα και παραφάρμακα). Είναι στο χέρι μας...αλλά για ρίξτε μια ματιά γύρω σας και υπολογίστε πόσοι το κουνάμε προς τη σωστή κατεύθυνση!!!

Δεν το είχα συνειδητοποιήσει όταν έγραφα πως ξαναμιλήσαμε στο παρελθόν. Μετά το θυμήθηκα. Θα μου επιτρέψεις να σου πω πως από την αρχική σου τοποθέτηση φαίνεται πως είσαι ηλικιακά νέα και σχετικά νέα στο χώρο. Όχι πως εμείς οι παλιότεροι τα ξέρουμε όλα. Άλλωστε δεν καταφέραμε να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο τόσα χρόνια. Μπαίνουμε στο χορό και χορεύουμε όλοι μας σ' έναν ρυθμό που δεν ελέγχουμε. Κι ας εντοπίζουμε τι δεν πάει καλά. Αδυνατούμε να παρέμβουμε ουσιαστικά. Ας μην είμαστε όμως απαισιόδοξοι, κάτι μπορεί να γίνει σιγά σιγά.

Χάρηκα που διάβασα πως φαίνομαι ηλικιακά νέα !!!
Ίσως ακούστηκα-διαβάστηκα απαισιόδοξη, γιατί όταν δεν έχεις καμιά σχέση με το χώρο και μπεις σ΄αυτόν ένα ωραίο πρωϊ, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να χωνέψεις κάποια πράγματα...!Παρόλα αυτά, επειδή είμαι της άποψης "Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ,πώς θες να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη!" και επειδή πιστεύω πως ο καθένας κρίνεται από τη δική του πορεία και τις δικές του επιλογές, συνεχίζω με την ίδια πίστη και αισιοδοξία οτι δεν θα αλλάξω τη δική μου πορεία και δεν θα μπω στο χορό , για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να ξέρω ...!

Θάλεγα να αφήσουμε τα ηλικιακά και να δούμε αν μπορεί να γίνει κάτι. Βλέπεις κάποιο τρόπο να μπορούμε να παρέμβουμε στην εμπορική ασυδοσία των εταιρειών; Βλέπεις κάποιο τρόπο να μπορούμε να παρέμβουμε στην ενημέρωση των γιατρών σχετικά με το φάρμακο; Βλέπεις να μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο μιά κουβέντα ανάμεσα στους εμπλεκόμενους στην αλυσσίδα του φαρμάκου (και μέσα σ' αυτούς είμαστε κι εμείς).
Αν βρούμε έναν τρόπο να το κάνουμε αυτό, κάναμε ένα βήμα.
Εγώ νομίζω πως όλα γίνονται για το χρήμα, που είναι παντοδύναμο και εδώ, λυπάμαι που το λέω, δυστυχώς δεν χωρούν για τις εταιρείες ανθρωπιστικές ιδέες, εκτός κι αν χρησιμοποιούνται για καμουφλάζ, ούτε δονκιχωτισμοί ή συναισθηματισμοί.
Θα ξαναπώ πως είναι ζήτημα παιδείας, εκπαίδευσης, όπως θέλεις πές το. Να αντιδρούμε στην πολυφαρμακία, ακόμα κι αν είναι αντίθετη με τα άμεσα οικονομικά μας συμφέροντα. Να προστατεύουμε τον καταναλωτή όταν είμαστε σε θέση να κρίνουμε πως ο γιατρος το παρακάνει, χωρίς να τον θίξουμε στα μάτια του ασθενή. Η δική μας δύναμη είναι κυρίως η σχέση μας με τον κόσμο, τους "πελάτες" μας, κι αν κερδίσουμε την εκτίμησή τους μπορούμε πιό εύκολα να περάσουμε τις σκέψεις μας για κάτι διαφορετικό στο χώρο. Και η οικονομική ανταπόδοση έρχεται ευκολώτερα τότε. Όταν αυτός που έχεις απέναντί σου ξέρει πως δεν τον βλέπεις σαν ευρώ αλλά σαν άνθρωπο.

Μπήκε κανείς σας στο site www.opengov.gr/ypoian/ να μου πει τη γνώμη του;